Świątynia powstała z fundacji hrabiego Franciszka Ksawerego Ballestrema. Prace budowlane według projektu berlińskiego architekta i radcy budowlanego Augusta Menke rozpoczęto w kwietniu 1902 r. Wykonawstwem robót kierował budowniczy
Kramer z Gliwic, a prace nadzorował radca górniczy rodziny Ballestremów Franz Pieler. Roboty zakończono w roku 1904.
Elewacje zewnętrze budowli posiadają silnie kojarzące się z romanizmem cechy stylistyczne, tj. występujące w dyspozycji biforialnej okna zamknięte łukiem pełnym, z szeroko rozglifionymi ościeżami, motywy arkadek oraz fryzu arkadkowego,
uskokowe portale czy bielone, zakończone pełnym łukiem blendy w szczytach. Dekoracji dopełniają pionowe podziały elewacji wykonane za pomocą opracowanych w cegle lizen oraz poziome w postaci bielonych pasów.